Bi konuda diyorum ki işte ikisini birden yapamıyorum sadece birine tam konsantre olmam lazım diyorum.

Sanki kıskanç küçük bir çocuk gibi annem dalıyor; o aynı anda üç iş bile yapabillrmiş hemde tam!

O kadar becerikli ve zekiymiş ki!

Şöyle yetiştirilmiş böyle beslenmiş övünmelerde....

E ben sürekli eleştirilip mütemediyen azarlanarak sevgi gösterirken bile ağır iğnelemeler ya da yabancı insanlara kanıtlamaya çalışır gibi sahteleşerek hareket edilen bir çocuktum!

Beslenme içinse memur maaşıyla ne olursa. Kendi nefret ettiği için ama bazı şeyleri asssssla yemezdik. ölsem eve sokmam diye tepinerek tepki verdiği tonla şey vardı.

Hem beni beğenmez hem daha iyi özellikleri olsun diye o kadar üstün bir çaba sarf etmemiştir.

Kısaymışım!

Sen kısasın babam kısa nolacaktı ya? Naptın daha uzun olayım diye? Hiç! Spora gönderemedi terler hasta olurmuşum uğraşamazmış, yüzmeye gönderemedi götümü incelerlermiş! Dansa halk oyunlarına da. Uzatacak ne var yiyecek? Yedik mi balık?? Kalsiyum???? Dibine vurduk sütlaçın! Boy mu uzadı göt büyüdü gene eleştirdi!

Yemeyeydin kafana silah mı dayadık!

Sporda beceriksizmişim oysa kendi çok yetenekliymiş! E kreatif kurslara göndereydin! Para yok nasıl gidip dönecen başına bişey gelir! Evde ders çalış kitap oku ve sürekli tıkın!

Kendi ne kadar yese de pek kilo almazmış işte güzelmiş genleri! Benim kilo almama dem vuruyor!

Ben başkasının çocuğuyum? Tabi ki tüm kötü özelliklerim yani hepsiiiii babasına çekmiş???

insan kendini üstün hisstemek için etrafını öz çocuklarını özellikle de beni ezer mi?