Bir mantık abidesi bir abartılı nefffffret kaynağı!

işine gelmeyince beddualar eşliğinde tepinerek söver kendine rahatsızlık verene! Hiç de demez bedduam döner gelirse bana geri!

Gelsinmik hatta! Ya bana gelirse? Gelirse gelsinmiş.

Tepinerek söver herkese.

Ama bana gelinceeee; kendi yüzünden bana oruspu kaltak diyen kadına sarılııır öper! çok seviyormuş çok hanım blr kadınmış valla bu devirde!

E bana kaltak dediydi!

E kanıtlarmışız isterseekq

ne güzel bana sövene bir de oramı gösterecem. Mantık abidesi!

En güzel anında bile bir şeyin, annem neffffret edecek, eleştirecek, sövecek, en azından söylenecek bişey bulur. Bundan zevk bile alıyor!

Ablamın düğününde karşı taraftan bir akrabayla bir kavga edecekti neredeyse birileri engelledi; ama işte istediğini aldı. Alerjisi var mutluluğa! Surat asıp söylendi durdu, tabi bana anlatılacak ama ben uzaklaşıp başka alemlere daldıydım. Daha da uzaktan bana kaşgöz edip çağırıp tekrar tekrar anlatıp beni de mutsuz etmenin keyfini yaşayacaktı ama olmadı.

Ona kalsa ablasının düğününde bile doğru dürüst giyinmemik, suratsız, köşesinden kımıldamayıp, hayata küsmoş biri olacaktım! Ama ablam olamaz, onun hakkı var, ona otur demez!

şimdi mesela; aşık olmışcasına enerji dolu defalarca anlatıyor bilmem kimin dediği bişeyi. Söverek beddualar eşliğinde: ona kalsa sabahlara kadar bundan bahsedecek! Sabah kalkıyor aynı konu gece yatağ girene kadar susmuyor aynı konu.

Bir süre olumsuz bişey olmazsa canı içinden çekilmiş gibi, robot gibi, suratsız. Tabi ki dırdırı bitmiyor. Ama büyük konu yok!

Ablamın düğününde uzaktan bana işaretlerle gel diyor çabuk! Çabuk koş annenin mutluluğa alerjisi var; özellikle de senin! Surat asıp gebersek de kurtulsak diyeceğine göbek atıyorsun! Tartıştığı kadınla kavga edip düğüne sıçıacağına ve sonraki yıllarda ablanın düğününde huzur kaçırdın lafını yiyeceğine göbek atıyorsun sen???! Yaaa!

Ennnn sevdiği şey nefffffret etmek, huzursuzluk, mutsuzluk ve yangına körükle gitmek.

çooook kişilikli olduğu içinmiş, nabza göre şerbet mi verecekmiş. Sinirli inssan bişey olmasın diye yatıştırılır ya! Bizimkisi kışkırtır kızıştırır.

En sinirli en üzgün en tahammülsüz anında; aramış da bulmuş gibi tam da tepeni attıracak bişeyi bulur dümdüz söyler! Hem de o kadar sakin normal söyler ki.

En sevdiği de bu; tepeni attırıp seni çıldırtmak; sonra da ne var sinirlenecek? Ne bağırıyorsun?? çok abartıyorsun? Ne kadar sinirlisin? Falan demek!

Hobisi!

Ama kendi omuzuna çarpan adamın sülalesinin yedi ceddinin trenin altında kalıp parçalanarak geberbesini isteyebilir. Bu gayet olağan mantıklı bikeydir.

Bundan öte onun ennnn doğal hakklıdır bunu söylemek! Hem de bir kaç yüz defa bile!

Ama sen diyemezsin! Sövmeye söylenmeye dahi hakkın yoktur nerdeyse! Tamam uzatma Nazlı huzurumu kaçırıyorsuuun! Bi kere dedin yeter! Aaaa!

---

desen ki ne kadar huzursuz bir insansın!

Babamı suçlar! Babanbabaannenanneannendeden tekerlemesine başlar. Hep onlar huzursuz yapmış onu hep! Hep onların hep başkalarının yüzünden kendiyle zerre alakası yook!

Ee sen de beni yapıyorsun!

Hayır yapmıyorum!