Silikon-

nasıl evlenecek bu kız diye dertleniyormuş efem. Tek derdi bu ya.

Tabi kendiyle hliiç alakası yokmuş!

+yıllarca evliliği kötüleyen, evlilik insanın hayatına s.çıyor deyip duran kendi değil. çok nadirdir iyi bişey söylemesi. Ama ben körü körüne evleneyim benim de hayatıma s.çılsın! Nasılsa s.çılacak bişekllde.

+yıllardır sürekli kocayı, erkekleri kötüleyen de kendi değil! ikizi!

Erkekler bencilmiş, pismiş, senin eğltmen lazımmış, erkekler kabaymış bilmem ne; hiç bitmez. Ama biri ilgi göstermesin yelkenler anında suya.

+sosyal değilmişim nasıl koca bulacakmışım? 1- sosyalliği hiç yaşamadım ki! çocukluk, yeniyetmelik,ilk gençlik yıllarımın tümü adeta sadece evde okulda geçti! Ne akrabalar, ne dostlarla iletişimimiz vardı! Ya ben hayatımda pikniğe gitmiş değilim! Senede 2-3 kere teyzemler gelecek de, bize acıyarak bi yere götürecekler! Hak ettiıimiz buydu! Ama dulmuş! Barlarda tepinecek değlldik, bikekilde sosyalleşebilirdik. Ama adeta hepimize yasaktı? Bunca yıl annesi, ablası, teyzesi, eniktesi ve onların ilgisiz çocukları dışında insan görmeyen, yaşamayan biri nasıl sosyal olsun? Alışık değil ki başka insanlara.

2-

ben olmasam ne fotoğrafımız olurdu ne anımız! Ben ısrar etmesen ne okul gezisi ne doğum günü olurdu. Cezalı, ev hapsine çarptırılmış gibi içine kapanık yaşdık!

3-tut ki kırk yılın başı sosyalleş+ceğim; fırsat vermez ki! Daha küçükken endişeleri, tuhaf korkularını bana aktarırdı: kaçırılma, taci tecavüz başına birşey gelmesi olarak anlatılırdı; ya da kaza! Gezilere gitmeyeyim diye sırf. Güya engel değll emir kipi yok diye ortada. Bahane çok. Doğum günleri de benzer buluşmalar da gereksizdi. Ders çalıkmamı lazımdı. Engellemek için dolaylı yoldan elinden geleni yapardı. Mesela güneş enerjisi yokken banyo sobasını yakmayarak yıkanmamı engellemek; kirli saçla çıkamam bildiği için: ertesi gün saçın yağlanmış nasıl gideceksin derdi pişkince ama çaktırmamaya çalışarak. Daha neler.

üniversite çağında; ablamın evliliğiyle uğraştığı ve anneannem hasta olduğu için biraz daha azdı tuhaf baskılar, ama ilk 2 yıl. Yani onda da günümü gün mü ettim. Diyelim anneannemde ve ben okuldan 5'te döneceğim; 5i 5 geçe telefon faşlar. Cep de yok o zaman. Evde olacakmışım! 5 dakika değil ki yol!. Hızlı çık oyalanma! Yani robot gibi yaşadım yine. öyle etkinlik, gezi, kulüp falan anlamazdı. çok işine gelirdi şlkko ve sivilceli olmam; erkekler kız yerine koymaz! Sen dersine bak evlilik nasılsa olur. Yani gene barikat kuruluydu.

Ee hiç sosyalleşmezsen nasıl alışasın nasıl arkadaşın çevren olsun? Haberi yok ki. Kendinin de yok çünkü. Gene benden iyi. Ve övünmekte üstüne yok.

Sonrasında yüksek lisans iş ve işsizlik dönemlerinde de; evden çıkmaya gerek yokmuş! Bir gereksinim lazımmış. Markete git!

Hem engeller arkadaş görüşmelerini hem sonra derde düşer nasıl evlenecek???

Arkadaşı hayatı çevresi olmazsa insanın nasıl koca bulabilsin? Anlamaz ki almaz kafası.

Gitmemi engelleyemezse peşlmlze takılır başımıza çöreklenir; 5 dk oturacam der saat geçer sırf kendi konuşur; bi başka şeyden bahsetsek ilgisini çekmez gidelim dönelim diye tutturur.

Yani zar zor sosyal bir hayatım oldu, az da. çok az. Bi süre sonra arkadaşlardan kopuluyor, evlenen atanan kendi derdine dalan....

Zaten kalabalık ortama sosyalliıe alışık değilim çevrem daraldı iyice.

Zaten onu arama bunla görükme gibi az çok zorla peşi0ize takılarak tanıdığı arkadaşlarımı kötüleyerek engeller, canımı sıkar; bazen haklı olsa da: sonra da arkadaşın yok der!

Aksi olacağına.

Sonra da tutmuş arkadaşın yok çevren yok.

Bi zaman da hep hastalanırdı; ben ne zaman bi yere gidecem önceden biliyorsa hep hasta hep duygu sömürüsü. Yanından ayrılmazsam nasıl çevrem olsun???

1960 lardaki gibi annesiyle gezerken biri beğenecek isteyecek evlenecekler! Ne öyle bişey kaldı ne zaten sağlıklı bir durum?!

önceden haber vermeden son dakka çaktırmadan acele evden çıkmışlığım çok; peşime takılmak i.in de çok uğraşırdı; ben de geleyim 5 dk otururum!

Diyelim grupta zaten zor toplamışğm erkekler de var belki bikey gelişecek ama ortada gardiyan gibi bir anne olursa nasıl eğlenelim bişey gelişsin?!

Eğer takılamazsa peşime dönüşte muhakkak hasta olur naz kapris geçllmez; resmen kıskanırdı: eğlendiniz mi bari?

Eğlenmişsek ağrıları artar yok kötü bikey olmuş tat kaçmışsa ondan mutlusu yok.

Anlatsan da anlamaz; ister mantıklı ister kavgalı anlat.

Ee sonra azaldı görüşmeler buluşmalar dağıldı arkadaşlarım kopuldu, hatta annesi de geliyor diye çük oldu çğrılmadığım ama anlar mı: sonra da hiç arkadaşın yok!

Kendisiyle ne alakası varmış?

Beni hiç asla engellememiş ki!

Asla yapmayacaksın gitmeyeceksin mi demiş????

Demez ama ya senle gelir ya korku salar ya dönüşte hastadır öncesinde hastadır gitmemeni sağlamak içln uğraşır.

Zamanında aşk yaşayıp mahvolan kızların hikayesini az dinlemedik, biri musallat olmuş da başına iş açılmış da okulu bitirememiş de hayatı mahvolmuş yok efem bilmem nereye gitmiş de tecavüze uğramış da mahvolmuş vb yüzlerce mahvolma hikayesi!

Nasıl normal bir psikolojin olabiir ki??

Hem boşanmış erkeksiz ev diye dışlanmış, kendini de soyutlamış, hem evden işten okuldan başka bir şey görmemiş; sıfır sosyal hayat; teyzemlerle anca hak ediyorduk dışarı çıkmayı sanki; zorladın mı da psikolojik baskı çeşitli yollarla; arkadaşlarınla görüşmeni engellemeler; senle gelmeler; ne gerek var demeler: sonra da niye evlenemiyor???

Bi ara küçok bi grubum vardı; hani onlarında başka arkadaşları katılırdı kalabalıkça olurduk, arabalılar da vardı; onlarla görüşürdük bazen: zamanla kopulması da var annemin de peşimize takılması da!!

Engellemiyormuş ki! Ne varmğk onunda değişikliğe ihtiyacı varmışmış! E kendi arkadaşlarınla çık! Nasıl engel değil; eğlenceli genç bir ortamda bir anne, yaşı çok büyük biri hem de sürekli sorgulayan, mızmızlanan bazen!

Ben de koptuk sandıydım bazen, özellikle beni çağırmadıkları çok olmuş meğer; sonradan facebookta paylaşımlardan anlamıştım! Hoş sonra evlenen atanan iş değiştiren falan hepten dağıldı ya grup o da ayrı.

Zorla bir gezl bir çıkma uydururum ki bi anımız olsun fotoğrafımız. Tabi onda da bi kapris bir dırdır. Yok kısa molalarda inmeyip otobüste oturalım, yok fotoğrafa ne gerek var; kendi çekmeyi öğrenemedi ya fluyum ya bişey , başkasının eline vermeme bozulur; yemeleri beğenmez dırdır yorlur dırdır; herşeyi eleştirir sürekli şikayet: rüzgar esti sıcak yemek kötü şunlar gürültücü bunlar bilmem ne....

Adeta tat kaçırmaya gider; hani aldırmamayı öğrendim; çünkü bişekilde ciddiye aldın keyfin kaçtı mı sana olan olur. Hem huzur kaçırır sonra da hem suratsızsın der! Pozitif enerjileri emer yok eder!

Muhakkak da gezi sonunda büyük bir tartışma yaşanır.

Alışıyor insan dayanıyor aldırmamayı öğrenmezsen hayat zindan. Kendi keyfime bakmayı öğrendim. Yoksa bi bıraktın mı annemin ellerine ipleri böyle gezilerde; hiç tadın kalmaz, işkence sana olur o deşarj olur sonra da oturur gayet pişkln seni eleştirir! Sen bozmuşsundur kaçırmışsındır annenin tadını!! Yoo emin ciddi; çünkü bi tek kendi penceresinden bakabilir seni ne duruma getirdiğini hiilç düşünmez! çoook burnumdan geldi defalarca da ders ala ala öğrendim; fazla aldırmayacak ipleri bırakmayacan ona.

Mesele günübirlik bir gezi de dırdırından otobüsten inmediğlmiz anlar olmuş, fotoğraf çekmemiştik; biriyle tartıştı ferahladı; illa başkasına kusacak negatifliğini: sonra sıra bana gelmişti eleştiri!! Senin yüzünden deme hakkın da yok kraliçeye! Kavga çıkıyor! Bi zaman sonra da biz bilmem ne gezisine gitmlştik fotoğraf yok? Niye çekmemişiz der?!

Hatırlamaz bile. Ne gerek var ne gerek lazım değil inmeyelim ben yoruldum otobüste oturalım demeleri insanları eleştirmeleri bitmez...

Uzattım ama böyle anti sosyal köhnemiş bir hayatımız oldu; ben de zorlamasam daha beter olacaktı.

Gene de uyduruk ve bu zamana kadar bitmiş gibi!

Sonra da arkadaşın yok çevren yok nasıl evleneceksin?

Kendinin de kalmadı ki biri beni birine düşünsün. Ordan burdan zorla; çünkü benden çok annemde oldu kompleks. Adeta suçluluk duygusu.

Herşeye razı. öyle olunca tabi abuk subuk tipleri bana yaraştırıyorlar. Ona da razı. Benden de salak gibi körlemesine evleneyim bekliyor.

Hep de kabahat kusur bende.

Acaba zayıf mıyım ondan mı beğenmiyorlar?

Acaba cildimi mi düzelttirsem?

Acaba saçımı mı boyasam?

Sanki etrafım hayatım erkek dolu da!

Memelerim ufak diye mi??? Büyülü kekmiş gibi yedirmeye çalışıyor kilo alayım da büyüsünmüş! Aile de bile yok ki armut tipliyiz hep. Ama eskiden daha iriymiş ya daha kiloluyken! E sağlıklı mıydı? iyi bişey mi?

O zaman da bana götün büyük der eleştirir moralimi bozardı!?!

Bi gün şaka olsun diye silikon mu taktırsam acaba dedim.

Ciddiye aldı ve utanmayacakmışım elin adamına memelerimi açmaya???

Doktor ama.

Olsunmuş elin adamıymış!

Yaa! Sen kadın doğumcuya açıp göstertmeye çok meraklısın ama oramı! Ultrasonla bakınca canın sıkılıyor ya?!

Hatta bir gün anlamak istememişti; bekarlara alttan bakmıyoruz demesine hemşirenin, bana da diyor ki anüsten girip de bakabilir! Ne güzel di mi? Bundan utanmıyor endişelenmiyor hatta geçip izleyecek bile!! Sonrada mememi silikon taktırmak için doktora açmaktan utanacağım ama??????!!