Herşey koca için.

işsiz olduğum dönemde bana koca adayı bulmuşlardı. Ama kendisi çlışan hanım istiyormuş. Annem her ne kadar ev hanımı olmamı arzuluyorsa da artık, koca adayı ne istiyorsa o olur diye dükünüp çalışmalara başlamış.

Bilmem kimlerin bilmem nesinin nesinin fabrikası varmış, bana iş bulmuş!

Yo sekreterlik, bilmem ne asistanlığı gibi masa başı, kağıt işlerinde bir iş değil, bildiğin işçilik.

Mesele işçilik değil. Mesele annemin beni çalışan kadın olacaksın gibi yetiştirip ev hanımı yapmak istemesi ya da öğretmen olacaksın diye yetiştirip fabrika işçiliğine layık görmesi.

Zaten kendisi beni çok iyi, kaliteli vb şeylere layık göremiyor.

Başkalarını görüyor da beni diil.

Yeter ki evleneyim o herrrşeye razı. Benim adıma razı. Ben kuklayım.

Nasılsa hamile kalmayacak mıymışım? Bi süre idare edermişim, zahir hamile hamile fabrikada çalış demezmiş kocam, ayrılır bebeğime bakarmışım. Ee sonra dön artık derse çalışmaya? Nasıl döneyimmiş ki hamile kalacakmışım!

Yok yok bi kaç ay sonra bebek biraz büyüyünce? işte tamaaaam hamile kalacakmışım?! Her sene başka bi bebek mi doğuracam? Napalımmış doğururmuşum? Kocam ne kadar isterseymiş?!

Yaa ben kimim ki onun bunun kuklası, piyonu, kölesi. Bak benim yerime düşünen var ne kadar şanslıyım, zekaya beyne düşünmeye hiç ihtiyacım yok! Oh ne rahat! Yaa ben bana söyleneni yapsam yeter!

Yeter bize!

Ya daha sonra da illa da işe dön derse??

Napalım kızım dönersin napalım?

Tabi herşeye razıyız, kocanın dediği olur, sana tuvalet temizlikçiliğini layık görürse bile yapacan napacan kocan!