Evlenince böyle uyuyamazsın!

Annemin klasikleşen cümlelerinden biri ezelden beri. Daha ergenken bile, ne zaman anneme göre fazla uyusam, yani uyku sefası çeksem bunu söyler.

Oysa gün doğmadan uyanıp tarlada ekin toplamaya gitmeliyim! Sanki.

Yok ama erkenden kalkıp ev işi yapsam çok memnun olur.

Kendi gibi çoğu hafta sonumu kendimi paralayarak ev işi yaparak geçirmeliyim, düzenimin bozulduğu, mecburen bu güzel aktiviteyi gerçekleştiremediğim günler ise suratsız, mutsuz, sinirli, aceleci, aksi olmalı her ne yapıyorsak keyif almamak ve kimseye de aldırtmamak için uğraşmalıyım. Hadi yeter eve gidelim diye hevesleri kursaklara tıkmalıyım. Sonra da fıtık, kireçlenme ve ağrılarla baş etmek zorunda kalmalıyım.

Sıcak yemekten ağzımın yamnasından delicesine korkan, ağustosta üşütmemden endişelenip hırka giymemi bekleyen annem sevmediğim bir adamla evlenmemde hiiiç sakınca görmüyor.

Yeter ki kendi beğensin ve elalemin çenesi kapansın. Bir piyon olarak ben pinpon topu gibi annem kaynanam ve kocamın arasında heder olarak paralansam da olur.

Ha bana hayal ettiği koca beni sabahları çok uyudun kalk bana kahvaltı hazırla diye azarlayarak, ite kaka beni muma çevirecek bir adam. Yani bana rahat ve huzurlu bir hayatı reva göremiyor.

Oysa aman Nazlı uyusun ben yemeden çıkarım ya dakendim hazırlarım, atıştırıveririm diye düşonen bir eşim olsa ben ona kahvaltıyı memnuniyetle hazırlarım, aç gönderemem..

Ama annemin hayali bana uykuyu bile haram görecek bir öküz!