Kaçıl erkek geliyor!

Annem gittikçe çığrından çıkıyor.
Bi ara kafayı kalçama takmıştı, herkes benim kalçama bakıyor gibi geliyordu, bu yüzden arkamdan dibimden ya da yarı arkamdan dibimden yürümeye çalışırdı.
Bazen de böyle aniden yanımdayken beni ittirerek önüme geçerdi, karşımdan bana bakanlar bakmasın diye.
Bana bakanlara gıcık oluyor, bakmasınlarmış, rahatsız oluyormuş!
Hani çirkin bişekilde gözünü dikip bakmak hoş değil ama şöyle bir an için falan neden bakmasın?
Erkeklerin bakmasını istemiyor!
Tabi bunlar beraberken. Ayrıca biyere gideceksem muhakkak bir bahaneyle gelmeye çalışıyor, olmazsa tembihliyor: hemen işini hallet gel ha oyalanma!

Tamam ülkemiz bu açılardan geri ama çözüm kadınların evden fazla çıkmaması mı ya da tek başlarına çıkmamaları mı??
Napalım? Başka çare mi varmış biz dikkatli olacakmışız. Dikkatli olmak demek anneme göre kendimizi kısıtlamak. Ama bunu kabul etmiyor tabi sadece teoride hatta kelimede kendini kısıtlamak, engellemek değil tedbirli olmakmış!

Annemin bi arkadaşı var mesela. Hep bu kafayla yaşamış, önce babası tek salmazmış, annesi zaten tek çıkmaz onu da tek bırakmazmış dışarı, sonra evlenmiş kocası aynısını yapmış. Bahane de senin iyiliğin senin güvenliğin içln. Tabi tek başına hareket etmeye etmeye unutmuş. şimdi kocası da ölmüş, çocukları da olmamış ve tek başına sokağa çıkamıyor, iki blok ötedeki markete bile gidemiyor. Tek başına resmen çaresiz, hep birilerine muhtaç, birilerinin vicdanına kalmış hayatı yani. Güzel mi şimdi bu? Yani bu kadın da  öyle cahil biri de değil hatta ailesi de öyleymiş.
Bi de annem tutmuş kadını küçümsüyor. Eee sen de bana aynını yapmak istiyorsun hatta beni kısıtlayacak bir damat istiyorsun? Ben de öyle olursam ya?

Bu son olay iyice saçma oldu. Evden çıkmaya çıkmaya kötü haberleri izleye izleye sapıttı iyice: agorafobiklik yetmedi (sürekli ne gerek var çıkmaya modunda) bir de erkekfobia başladı.

Beraber bi yere gidiyoruz, kaldırımda yan yana yürüyoruz. Yani bazen böyle benzer bir durumda koluma girer sıkı sıkı yapışır; sanki karşıdan gelen erkekler beni kaçıracak falan, bunun sahibi var annesi sahip çıkanı koruyanı var der gibi koluma dolanır bir de adamlara kötü kötü bakar. Doğru yaptığını düşünüyor hem de. Yani ben annemsiz hiiç bişey yapamayacağım, her zaman annemle hareket edeceğim, mümkün mertebe evden çıkmamaya çalışacağım ama anneme tam da hayalindeki gibi bir damat getireceğim!!
Bu kez de koluma yapışmak yerine, ben biraz daha öndeyim çünkü, kaldırımdan inmeye yeltendi
ama sandı ki ben de ineceğim. Aa şaktı adeta biraz küçük sesle haykırarak Nazlı Nazlı gel gel!!
Bu sırada hala yürümekteyiz, karşıdan gelen erkekler de tabi. Onlar yaklaştığı için annem daha da endişeli biçimde Nazlıı erkek erkek?! Diyor.
Dayanamıyor geri çıkıyor kaldırıma yetişiyor bana, kolumdan çekiştirerek beni kaldırımdan indirmek istiyor. Bir de aynı anda küçük sesle ama korku, isyan karışımı bir ifadeyle Nazlı erkekler erkekler!diyor çekiştiriyor.
Baya kaldırımda itiş kakış yaşanıyor yani.