Apartmanda bir tartışma olmuş yeterince cevap veremediğini düşünüyor da benim başıma ekşiyor...
Bütün akşam durup durup aniden parlayıp, konuşmak bir yana yüksek tondan bağıra bağıra anlatıyor; kelimesi kelimesine aynı şeyi!!
Bi sessizlik oluyor az sonraki fırtınanın tekrarının habercisi!
Tv nin sesini de iyice açmış bir yandanda onunla yarışıyor; yeni bi kelime bile eklemiyor...
Durup aniden patlıyor, küfür gırla, aniden patlayıp, bağırmalar, aynı laflar, eller kollar sallana sallana isyan ederek; bana bir de bağırması... Her lafının sonu haksızlığı ben yapmışım gibi bana itiraz ederek nazlı, nazlı şöyle nazlı böyle! Haksızlık bu nazlı!!
durumu bilmeden şahit olan biri benim bi şey yaptığımı sanır!
sanan olmuştu zaten; bilmem nerede birinin kabalığına taktı kafayı. onu eleştiriyor ama her lafının sonu nazlı. sanki ben yaptım. biri de çıkıp yakınlardaymış duymuş demek bu kadar üstüne gitmeseniz dedi; yazık bana acımış demek ben sanmış.
ama annem anlamadı ki kadının bana çıkıştığını sandığını; ama napsınmış kabalığa, hataya tahammülü yokmuş, affetmezmiş asla, bu gençler ne biçimmiş falan....
ben sanması şundan susup dinlemek zorundayım annemin şikayetini. bastırmaya, unutturmaya çalışsam ben kendini haklı bulmamışım sanır kabak benim başıma patlar; onaylasam daha da gaz olmış gibi hararetlenir o rahatlar ben gerilirim; en iyisi duymazdan gelmek başka şeyler düşünmek. yıllardır bu durumlara başka çare bulamadım.
neyse kadına durumu savunurken o kabalığı yapan ökküz yanımızdan geçti de annem laf arasında bahsedince kadın anladı ki ben değilim başrolde.
ama her zaman öyle olmaz işte. ve söylesen bana diyorsun sanıyorlar anne diye. işte sen gene anneni bu kadar haklı bir durumda bile haksız bula bencil bir hainsin!!
öyle algılayıp öyle davranıyor ve sen ne dersen de duymazdan gelip kendi sandığı şeye saplanıp kalıyor!! kendi düşünce ve konuşmaları o kadar odak noktasıdır o kadar kendine inanır ki böyle durumlarda ben sana haksızsın demedim ki tartışmasına bile girsen ne fayda?
ben bana söylüyorsun sandılar, sanmasınlar diyebilen bir bencilim!!! annesi haklı, sinirlenmiş ve konuşarak deşarj olmak istiyor ama kızı buna mani olan bir hain!!! kötülük timsali!!! bencil. annesinin haklılığını, rahatını düşüneceğine, hak vereceğine kendini düşünüyor!!! ayynı babası!
hatta bi kere sanırlarsa sansınlar dedi!!!! ona neymiş???? haklıymış o!!!
napacakmış yai nazlı??? susup oturacak mıymış??? o öyle ezik bir insan değil miymiş???
(bana susmayı bilmek lazım, birinin alttan alması lazım aile içinde evlenince, aklında olsun diyene bak. asla haksızlığa gelemez ve susmazmış. ama ben susacağım!)
tabi nazlıyı kim takar??
annem böyle bişeye kafayı taktı mı gözü kararır. bu kadar sinirlenmene gerek yok, tansiyonun yükselecek de bir de sıkıysa! hainsin artık sen!!! nasıl böyle bir şey dersin??? nasıl?
bunu demek annene hak vermemek demektir ve sen haksızsın demişsindir. iyi çıksın tansiyonun! hastanelik ol!! iyilik de yaramıyor desen. bu iyilik değilmiş ki! nasıl sinirlenmesinmiş??? haksızsın demiş sayılırsın yani.
yani ağzını açtığın anda sen annene hak vermiyor oluyorsun; her durumda o manaya getiriyor, zannediyor; bana da işte susup başka şeyler düşünüp, annemin kendi kendine sakinleşmesini beklemek kalıyor. ha sonra o sakinleşiveriyor tabi o kadar kolay ve kısa değil. ama hiçbirşey olmamış gibiye döndüğü olur ve sen gerilmişsindir, moodun düşmüştür! hah işte kötüsün!!! suratsızsın insanın hevesini kaçırırsın!!!
bu durumda ben kendimi savunmaz mıyım? işte kavgacıyım!!! zaten o kendi fikrine saplanmış bi kere...
haaa susup başka şeyler düşünüyorsun aldırmamaya çalışıyorsun ya ama tamamen konuşmamak olmaz!!! ara ara anneni onaylayarak dediklerine benzer laflar etmen lazım!! yok ağzını bıçak açmamışsa gene sen hainsin!!! ruhsuzsun!!!
annen bi haksızlığa uğramış ama sen onun tarafını tutmuyorsun! aldırmıyorsun, bencilsin falan filan....
napsan suçtur yani nazlı'ya...
bigün diyor ki tansiyonu olan insanların sinirlenmemesi lazım; uzaktan bir akrabamız bu yüzden beyin kanaması geçirmiş, onu ziyarete gittiğimizde; hayat kısaymış herşeye sinirlenmemek lazımmış, tehlikeliymiş hele bi yaştan sonra. aslında.
-ama birisi bu kadar sağlığını tehlikeye atacak kadar sinirlenme, değmez, bak tansiyonun yükselecek falan dedi mi o anda dayanamyorsun ama. haksızsın demişim gibi algılıyorsun.
+yoo hiç de öyle algılamam nazlı.
-algılıyorsun. o kadar sinirleniyorsun ki gözün görmüyor, kulağın duymuyor, sağlık mağlık düşünmüyorsun. ne desem sana hak vermiyorum sanıyorsun.
+yoo hayır. doğru ifade edememişsin demek.
!!!!!! evet ben bir de ne dediğini bilmeyen bişey ifade edemeyen biri oldum!! bunu da o kadar inanarak, içtenlikle, rolsüz söyleyiveriyor ki o anda. sakince. duyan da gerçekten inanıyor demek nazlı anlatamamış.....
işte bi misal daha; şimdi bi mekanda garsonun davranışına kızmış, tamam adamı da azarlamış ama doymamış, verip veriştiriyor. sussan olmaz, sakin ol desen gene olmaz, az çok hak vereceksin, derecesini bileceksin susmakla konuşmanın!!! bazen de beklentisi hatta seni yöneltmesi oluyor; birisine sinirlenir git şöyle böyle de der; ya da nefret kusar azmettirir gibi; şunun kafasına çivi çakar gibi vurup geberteceksin der mesela!!!
neyse işte gene bi şeye sinirlenip sana yemeği de mekanı da zehir ettiği bir örnek; ha kendi rahatlayıp keyif almaya başlayacak ama senin tadını kaçırmış, ve de umrunda değil ya da sen suçlusun!! ben de çatacak yer arıyorum gerilmişim; madem öyle anneme kaba davranan garsona patlarım ben de; sen anneme nasıl kaba konuşursun?? müşteriye böyle mi davranıyorsunuz artık?? neyse işte adama ben bi çemkirdim!!
kusura bakmayın falanlar, işte bahaneler. annem ne dese beğenirsiniz???
bunun sırası mıymış şimdi?? yemeği boğazına dizmişim! kırk yılda bir çıkmışız tüm keyfini kaçırmışım!!!
bi de beni protesto eder gibi çatalı bırakıyor, yiyemeyecekmiş. çok hassasmış annem hemen asabı bozulurmuş ya!! benim bozulmaz tabi ben ruhsuzum!!
-e biraz önce sen değil miydin o sövüp sayan? bana nasıl böyle davranır diye yakınan?? seni savundum gene yaranamadım!
+tamam kapatalım bu konuyu iyice asabım bozuldu!!!
-sen de benimkini bozdun az önce.
+napim ben böyle rahatlıyorum!
tabi kendi çemkirdi rahatladı nazlı kim ki? kim takar??
ben susacam. sonra da bana hiç konuşmuyoruz, konuşmuyorsun diyecek.... diyor.
bana böyle der işte. kapatalım bu konuyu asabım bozuluyor. kendi gece yarılarına kadar baban babaannen halalarım deden anneannen diye eski zaman olaylarıyla bile kafamı şişirir. ama ben olumsuz bişeyi anlatıp rahatlamak istediğimde susturur; asabı bozuluyormuş!! ben anlatacağım yeri zamanı bilmiyormuşum ki!! iyi randevu alayım anne! ne zaman kaç dakika müsaitsiziz???
annem böyle işte kendinin olumsuzluk çıkarma, olumsuz konudan bahsetme gibi hakları var; benim sinirim bozulmaz ruhsuzum, zaten bozulsa da önemli değil. ama benim olumsuz şeylerden bahsetme hakkım bile yok! ne hakkım var yaşlı annemi sıkmaya??? ben nasıl deşarj olacam peki?? kendine anlatamam, internet gereksiz, dışarı çıkmanın manası yok, arkadaş lazım değil, sevmediğim kocam hep işte, anam burnumun dibinde olacak, ben nasıl deşarj olacağım?? yürüyüş yapmam, çılgın müzik dinlemem, resim kursuna gitmem de pek gerekli değil yani?? ben nasıl rahatlayacağım?? evlenince rahatlayacam her halde? öyle der bazen. hani evlenince geçer teorisi var ya; sinir de hormonal; sevişince ay iğrenç konuştum; kocam geçirecek; şeyi yani!! tapalım penise bari, tövbe tövbeee... bari bu tapılasını sevsem, yakışıklı bulsam da çileme değse. o da yok. annem karar verecek! anneme göre mantıklı olacak. ben de napacam uyacam... imaj bu valla...
________________
ayyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy
__________________________________
o akşam hah işte oklar apartman sakinleri yerine sana yöneldi ve bu fırsat kaçmaz!!! şimdiye kadar yaptığın bütün hata ve ihanetler birbir dizilecek önüne ve hesap kesilecek!! sen böylesin zaten!!! birikmişler, eldeki kozlar kullanılıp, tartışılıp ohh kendisi haklı çıkacak, sanacak çünkü dinlemeyecek ve deşarj da olmuş olacak!!!
---___________
annem böyle itiraz ve isyan eder dışardan gören ben çok kötü bişey yapmışım da annem bana doğruyu gösteriyor imajı çizer.... çünkü başkasına söyleyemediğini bana yapıştırır.... konu değiştir nazlııı! Hııı 5dk sonra aynı... Böyle bişeye sinirlendi mi bu flashbacklerle tekrarlanır; durumun vahametine göre 7 gün ile 1 yıl arasında değişir!
Hatta senede 1 hatırlanıp sinirlenme-anma seansları vardır.... Hatta bu nefret-öfke-kin-küfür ritüeliyle tansiyon yükselerek hasta olmaya varılır. Bu da iyi bişeydir zaten, ben asssla unutmam! Nefffret ederim özellikleriyle övünür...
Tabi bu durumlarla beni de yanında yakar ve umursamaz hiç!! Bişey dersen de beter ol der gibi bakar en azından!!
---
şimdi sabaha kadar oturup temcit pilavı günü yapsak, ikimizin de tansiyonu çıksa, hastanelik olsak memnun olur, ama bu durumlarda birinin soğukkanlı olması lazım ki hayatta kalabilelim...
Ama anlamaz annem.. Ona göre ben duygusuz, duyarsız, soğuk biriyim!! Hiç etkilenmem bişeyden!! Bunun için de kavga ederiz anlatırım anlamaz, ıggıh onun dediği kesin doğrudur!!
----- sabit fikir, ön yargılı...
Bir tartışma falan çıktı mı ben ondan çok kavga etmeli, annemi yatıştırmak, sakinleştirmek yerine... çok mantıklıymış kendisi!!
---
her olayda böyle; ya aşırı tepki vermekle ya vermemekle her durumda zaten kabahatliyim bari kafama göre takılayım diyorum...
-- yani güçlü, soğukkanlı, mantıklı dursam ona göre ruhsuzum; kendimi bıraksam zavallı, ezik miyim?; fazla celallensem kavgacı!
-- bi zaman sevgilimden ayrıldım diye bunalım takılmıştım, birkaç gün evden çıkmamış, saçıma başıma bakmamış, banyo bile yapmamıştım, üzgün moralim bitikti; ne oldum bilin güçsüz sen buna bu kadar üzüleceksen ohoo daha neler çekeceksin neler?!! özetle annemin istediği şeylere onun belirlediği gibi üzülüp sevinmeli ve ya güçlü durmalıyım, onun tam istediği gibi davranıp tepki vermeliyim!!
Ama bunu da ona sormamalıyım o zaman da kişiliksiz olurum, kararsız olurum!
-- ______
bazen de bir kusurumu-yanlışımı-hatta dilsürçmemi bir durumdan ötürü ama ancak bir kaç gün sonra bulur! çocuk gibi davranarak durumu ısıtıp ısıtıp önüme sürer...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder