zor

kadınları anlamak valla zor ben kadınım valla ben bile bazen anlamıyorum.
 :)))

geçende neydi, annemle alışverişteyiz. ayakkabılara baktık. bir tanesini çok beğendi, ayağına da uydu, e indirimliydi de. ama karar veremedi alsam mı almasam.

daha önce de böyle şeyler oldu. bir zaman buna benzer var dedim diye almadı, sonra fikir değiştirip almak istedi ama satılmış, numarası kalmamış e tabi bu 'hata' bana mal oldu!!

o yüzdden dedim ki al, sonra bana aldırmadın deme anne.

bir kararsızlıktır gidiyor.

böyle zamanlarda bana bir bakışı var kedi yavrusu gibi...

kararı bana bırakıyor sonra da kararımı beğenmiyor!!!

daha büyük konularda da böyle olduğu oldu.

evimizi değiştirdik bir zamanlar.
onlarca ev gezdik, bazılarını defalarca. milyonlarca defa konuştık.

karar değiştirmiştik gene defalarca.

ama bir kararsızlık tuttu mu yandın.

kendi emin olamadı ama evi ben beğendim diye de almak istiyor.

neyse enine boyuna düşünüp karar verdik, artık son gün, anlaştık, tapuya gideceğiz, sabah emlakçının bürosunda beklemedeyiz.

adam diyor ki tamam gidiyor muyuz? yani lafın gelişi öyle dedi.
annem valla bizim kafamız karışık, biz çok kararsızız!

bir hafta düşünüp taşındık, inceledik, araştırmıştık.

artık  konuşulup anlaşılmış ama annem kararsızız diyor!

adam da endişeleniyor yani kendi de baskı yapmak istiyormuş gibi olmak da istemiyor.

siz bilirsiniz tabi diyor.

son dakka artık, çıkılıp gidilecek haa hani yeni başvuru yapılacak, akşam üstü imza atılacak.

ben önce sandım ki fiyatı kırsınlar diye yapıyor. yoo. değil.

kararsız cidden. sonra bana gene o yavru kedi bakışını atıp napalım? diyor.



hayır bazen bazı konularda kararı bana bırakır sonra da kararımı beğenmez eleştirir durur, başıma kakar.

bir kenarda küçük sesle anneme annecim bu evi beğenmedin mi? kafanda bir soru işareti, şüphe falan mı var?

bunları o kadar çok konuştuk ki, artık usandım yani.

yoo diyor.
ee diyorum.
ne bileyim kararsız kaldım.
niye kararsız kaldın anne.
bilmem. sen istiyorsan alalım!!

anne bu ayakkabı değiil, beraber yaşayacağız, sen niye kararsız kaldın, neyini beğenmemiştin ki diyordum.
çoğu şeyini beğenmiş ama ne bilsinmiş kararsız kalmış!!

ee niye sabahın köründe oralardayız, sözler vermişiz, biraz daha düşünüp, bakınıp öyle dönerdik...

söylemiyor da niye kararsız, onu endişelendiren ne. öyle bana yavru kedi gibi bakıyor.... ne niye kararsız olduğunu söylüyor ne bir şey.
ben karar veremedim sen istersen alalım.
ben bunu yapar mıyım, hele bir aksilik olsun burnumdan getirir. hata benim olur.

bir şey de demiyor, mecburen özür dileyip, süre istedik....

akşam konuşuyoruz, kararsız kalmış. ama olmaz ki diyorum son dakkaya gelmişiz, sebebi ne anne???

herhalde aramak daha güzeldi, merak ve heyecan uyandırıyordu, bu işler bitince bir boşlukta kalınacaktı...