en iyisi çenemi hiç açmayayım. ne söylesem herhangi bir konuda annem için berbat evliliği hakkında ya da babam hakkında olumsuz anıları canlandıran bir tetikleyici oluyor.

1 haftadır hiç konuşmuyorum mesela sadece mecburi şeyler; günaydın görüşürüz iyi geceler falan gibi. ama hiiiiç farkında değil hatta memnun boyuna kendisi konuşuyor. hiç susmadan eski boktan anılarını 92937465554637328292092645 defa aynı sinir öfke ve nefretle ama gizliden de bundan haz alarak anlatmaya devam ediyor. hatta gidip yatacağım artık saat olmuş 23.30 yüzümü falan yıkarken de tepemde konuşmaya devam ediyor aralıksız. 

hiç bana günün nasıl geçti falan diye sorduğu yok. sadece kendi konuşup rahatlama peşinde. odama yatmaya gidiyorum hala peşimde eski boktan anılarını bababın babaannemin boktanlığını falan anlatmaya devam ediyor. hadi iyi geceler deyip kapıyı resmen suratına kapatıyorum ama en az 10 dakika daha kapının önünde konuşmaya devam ediyor.

ona kalsa uyumayayım sabaha kadar konuşsun. yaşlılıkta uykuya ihtiyaç azalıyormuş. ben yaşlı değilim emekli de değilim. sabah erkenden kalkıp işe gideceğim.

ha kapının önünde konuştuktan sonra bir süre, daha da diyor ki neyse sabah anlatırım!!!

sabah kalkıyorum yine kahvaltımı zıkkım etmek için boğazıma dizilsin diye anlatmaya devam ediyor. ben nereye annem oraya kuyruk gibi peşimde konuşuyor. tuvalete giriyorum, kapının dışında konuşmaya devam ediyor, giyiniyorum konuşmaya devam ediyor, saçımı makyajımı yapıyorum tepemde devam ediyor konuşmaya. 

evden çıkıyorum asansörün kapısı kapanana kadar konuşmaya devam ediyor. neyse sonra anlatırım diyor! sanki hiç duymadığım hikayeler anılar!