çok sıkıldım ne yapsak? dedim. 

Ee napiim? Bana ne? Ee? Falan gibi anlamayarak ve umursamayarak bakakaldı bi süre suratıma.

 Hani zaten sıkılacak ne var, hayat böyle, sabit yerde, rutin, ama anneme göre belli ve düzenli, tam olması gerektiği gibi. Niye sıkılacan evde otur, temizlik yap, tıkın vb.


 --- 
Narlıkuyu'ya ı gitsek? dedim.
 Gittik ya! dedi.
 2 sene önce.
Ee? 
E bi kere mi gidilir?
 Napacaz zırt pırt Narlıkuyu'ya mı gideceğiz kızım? Saçmalık, yeter seneye gideriz ben bıktım zaten!!

 Bodrum'a 1 kere gittik önce uzmanı sonra bıkkını oldu; İstanbul'da vapur turu yaptık 1 kere önce uzmanı, sonra bıkkını oldu. 
Bodrum küçücükmüş, tamam renkli, cıvıltılıymış ama bişey de yokmuş, zaten oralar bizlere göre değilmiş; gece hayatımız yokmuş ki bizim, nasıl olsunmuş ki zaten. Yasak ya bize! Ama kalabalıkla güzelmiş. Sanki kalabalık olunca katılıyor da! Yo hasta olduğundan, yorgunluğundan değil sadece, sevmemekten hatta nefretten, yasak bize eğlence. öyle bir grup durumunda da zoraki katılır tabi grup yabancıysa, ama ablamlar falansa yok ben gitmem! der.
Zorla gelse de uyumsuz oturur. Ama yabancılarla en çok eğlenen, en neşeli kimselerle yarışır gibi abartır.. Boğaz turu desen doymuş doymuş!tamam çok güzelmiş ama çok bıkmış, usanmış vapurdan falan! Hani bi yeri merak ettiysen 1 kere görmek yeter, ama mesela sevdiğin bir yiyecek var hergün yiyeceksin zehirlenene kadar neredeyse!