Ya o gün bişey olsaydı

Bi şeyi bi kere unut, sonsuza kadar unutursun! Artık asla güvenilmeyecek aptal bi insansın!!! iyi ki bi zamanında yemeğin altını kapamayı unutmuşum da yanmış, ev değil ha yemek! 

iyi ki bi dış kapıyı kilitlemeyi unutmuşum! Artık bana güvenilmez, kimbilir neler yaparım!! 

Bi zaman hergün aynı muhabbet dönerdi her gün! Artık monotonluktan beyin hücrelerin intihar eder. 
Nazlı kapıyı kilitle ha.  
nazlı kapıyı kilitledin mi? 
Nazlı kapıyı kilitlemeyi unutma ha!! 

Bi görev vermiş bana ama ben unutmuşum bir gün. Ya o gün bişey olsaydı! 

Bu yüzden ne kavga etmiştik. Sonraki zamanlarda önce güvenmedi, kendi kilitledi, sonra  bütün akşam bu muhabbeti çevirdi, sonra ben yattıktan sonra kalkıp kapıyı kontrol eder oldu. Başka bi zaman da kendi gidip yattıktan bi müddet sonra tuvalete kalktığı zaman gidip kontrol eder oldu. 


Hatta kaç defa ben henüz yatmamış, o yüzden de henüz salondan çıkmamışken, yani daha kapıyı kilitlememişken bile kilitlenmemiş sandığı oldu. 
Tabi işte haklı çıktı ve gün doğdu, beni beğenmemek, eleştirmek ve azarlamak, küçümsemek için bi fırsat geçti eline!! 
Salonu basıp yaa işte çıkardım foyanı ortaya der gibi bakışlarla, unutmuşsun işte!dediği de oldu...gözlerinde zafer sevinci gibi... 

-Yoo daha odadan çıkmadım ki. kalkmadım yani!!
+Saat çok geç oldu ama ben gideli saatler oldu kapatmamışsın işte!! 
-Sadece yarım saat oldu sen yatalı anne, daha koltuktan kalkmadım film izliyorum!! 
+Aman iyi, unutma sakın haaaa! 

ilk zamanlar ya o unuttuğun gün bi şey olsaydı diye söylenip, başıma kakıp durdu! 
Artık bi gün keşke olsaydı da kurtulsaydım bile dedim. 
Dışarda kurtlar, vampirler, zombiler  var ve kapımız kilitli değil içerden hemen anlarlar!! 


Son zamanlarda da güya bana iyilik olsun diye ama bana söylemeden kendi kilitleme kararı almış. Ama şöyle ki ben o saatte zaten kilitlemiş oluyordum, yatmadan hemen önce değilde artık uykum kaçmasın, unutmayayım diye daha erken kilitliyordum. 

Annem de kilidi yeniden açmış oluyor!! Senelerce bize evde iş bölümü ve sorumluluk alma nutukları attı, ezdi geçti..yıllaaaarca kapı kilitleme benim işimdi. 
Bi de şimdi güya bana iyilik edecek, ama söylemiyor , unuttuğu için. Bi sabah farkettim, kapı açılıverince. Allah allah dedim. 
-Kapıyı sen mi açtın?
+Yooo. 
-Açılıverdi de. 
+Aa ben kilitlemiştim dün! 
-Nasıl kilitledin? 
+Aman kızım nasıl kilitleyeceğim??? 
-Ama ben kilitlerim ya hep. 
+Dün unutmuşsun işte demek!!!! 
-Hayır unutmadım, su içmeye geçmiştim mutfağa, sonra kapattım hatta sen dizi başladı kaçırıyorsun!dedin 
(bu da ayrı mesele, bölüm kaçırmak adeta günah, sahne kaçırmaksa aptallık adeta. Dizi izlemeyi iş gibi gördü, hayatına diziler yön veriyor, onlar için zaten bahane arasa da ne başka bişey yapmak istiyor ne rutinini bozmak....).

+haaa, E sen bıkmıştın hani hergün aynı diyordun ya, ben kilitleyeyim dedim. 
-E ben kilitliyordum zaten. 
+Hayır ben kilitliyorum hergün yatmadan önce kaç zamandır! 
-Hayır anne ben daha erken kilitliyordum zaten, uykulu zor olmasın diye. 
+Ama ben kilitliyordum...
 -E demek kilitlemek yerine açmışsın bunca zaman!! 

(insan kendi, yılllaaaardır oturduğu evinin kapısını kilidinin ne yöne açıldığını bilmez mi ya??!)) 


gene kendi değil ben suçlu oldum, ne efendim kabahat bendeymiş artık daha erken kilitliyorum dememişim! O gün bu gündür bir zamanların bir süre içln unutulan rutin sohbeti '' kapıyı kilitledin mi??'' hortladı gene.. O kadar çok aynı cümleler kuruluyor ki kafayı karıştırıyor... 
Hergün ızahat verecekmişim ne zaman kapıyı kilitlemişsem.... 

Gerçi unutup bana gelip;
+ben kapıyı kapattım haa diyor. 
-Anne dedim ya ben bi saat önce ben kapattım diye. 

Açmış... Bırak ben yapayım desem nafile. E ben usanmışım diyeymiş... Ama hep benden sonra yapıyor açmış oluyor... Bilmiyor ne yön açar ne yön kapatır..... 

Mesela; 
+ben kapattım ha kapıyı nazlı. 
-Anne ben az önce kapamıştım zaten dedim ya. 
+Demedin ne bileyim ben! 
-Dedim. 
+Demedin kızım aaaa! 
-Dedim anne Bergüzar Korel'in dediğini kaçırdın diye kızdın ya.. 
+Haaa....
-sen en iyisi karışma hiç kapıya ben yapayım. 
+E sen sıkıldın diye.
- Napayım  yaparım!... 


Sırf kendine de bırakılmıyor görev, o zaman da herşeyi kendi yapıyor oluyor, ben düşüncesiz ve sorumsuz oluyorum. Valla bi süre sonra sen bıktın ben yaparım buna dönüyor illa...... Başka bi gün, benden önce kilitlemiş ama söylememiş, ben de kilitlemeye gittim, baktım kilitli, e napacam, bıraktım. Ama anneme göre açmışımdır!! 
+Ben kitlemiştim ha nazlı!! 
-Hıı evet. 
+E naptın? 
-Napacam? 
+Açmışsındır!! 

Kapıya doğru gidecek oluyor. 
-Niye açayım anne baktım kitli bıraktım. 
+Haa iyi olur ya açarsın geri! 
-E yönünü biliyorum yönünü. 
+Yaa iyi.