Annem saçma bulurdu ama böyle bi koltuğum olsun isterdim...
Temizlik yaparken odamda duran küçük sandalye balkon kapısının önüne gelmiş. Annem de geceleri çok korktuğum için ben koydum sanıyormuş oraya!!!.
Bana brifing veriyor adeta uzun uzadıya. Bu kata hırsız çıkamazmış! Güya bi rol de biçmiş kendine; korkak kızının cesur korkusuz annesi.
Sonradan söylüyor, biliyormuş sandalye niye orada korkmama gerek yokmuş.
Aklıma dahi gelmemişti. Temizlik yaparken gitmiştir oraya desem de gene o inanmak istediğine inanacak. Fakat bu kadar evhamlı ve endişeli kadın bunu bile düşünmüşken neden sigara dumanından rahatsız olmamı önemsemiyor yeterince? Anlamış değilim? Mesele şu benim düşünüp söylediklerimi falan değil kendininkileri önemsiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder